دامن از چنگ غم یار رها خواهم کرد

دامن از چنگ غم یار رها خواهم کرد
گره از کار دل خون شده وا خواهم کرد

در دلی نیست نشانی ز وفا من هم نیز
گر کند عمر وفا، ترک وفا خواهم کرد

 پای یک گل ننشینم که چنین خوار شوم
بعد از این رقص کنان کار صبا خواهم کرد 

حیف، عادت به وفا کرده دل خون شده ام
ورنه می گفتم از این بیش چها خواهم کرد

 نه خطا شد به خدا؛ تا تن و جانم باشد
صبر بر جور و تحمل به جفا خواهم کرد

 قیمت هر گهر اشک یکی بوسه توست
تا نگویی که تو را مفت رها خواهم کرد

گر دهد چرخ به من نوبتی ای باده کشان
به خدا میکده ای وقف شما خواهم کرد

توبه کردم که دگر توبه بی جا نکنم
تا بود عمر به این عهد وفا خواهم کرد

ای محمد از شکن طره من شکوه مکن
صبر کن درد تو یک روز دوا خواهم کرد