لنگرود
#لنگرود
کارت پستالی قدیمی از خانه ای در مرکز شهر
شهرستان لنگرود در استان گیلان و مابین دو شهرستان لاهیجان و رودسر قرار دارد این شهرستان در فاصله 60 کیلومتری رشت (مرکز استان) واقع شده است و از طرف شمال و غرب به شهرستان لاهیجان،از طرف شرق به دریای مازندران و از طرفی به شهرستان رودسر، و از طرف جنوب به شهر املش (از شهرهای رودسر) منتهی میگردد.
این شهرستان در دوره سلجوقیان و خوارزمشاهیان جزئی از لاهیجان مرکز ولایت بیه پیش بوده و بوسیله سلاطین محلی یعنی سادات کیا اداره میشده است. در دوره قاجاریه به این نواحی چندان توجهی نمیشد حتی در اواخر همین دوره به علت نابسامانی اوضاع داخلی لنگرود و نواحی اطراف آن صحنه پیکار و کشمشهای گردنکشانی بود که هریک سودای خانی در مخیله خود میپروراندند.
ترقیات این شهر با روی کار آمدن رضا شاه آغاز میگردد البته به علت شروع جنگ جهانی دوم مجال انجام شهر سازی با اسلوب جدید در لنگرود حاصل نگردید ولی در سالهای اخیر بیش از پیش این شهر با حومه آن به ترقیات و پیشرفتهای سریعی نایل آمدهاند. بافت قومی مردم لنگرود گیلک و به زبان گیلکی با لهجه بیه پیش تکلم میکنند. از نوشتههای تاریخی چنین استنباط میشود که زمینهای اطراف لنگرود مساعد بوده و به مرور زمان و توسعه بازرگانی در گیلان، لنگرود هم رونق یافته و در زمینههای کشاورزی خصوصاً کشت کنف از شهرهای مهم محسوب گردیده، همچنین در زمینه صنعت دارای صنایع فلزی از جمله تفنگ سازی (شکاری) بوده که به علت مرغوبیت و کیفیت، خریدران زیادی داشته است. رابینو جهانگرد معروف درخصوص لنگرود چنین مینویسد: «کنارههای رودخانه لنگرود زیباترین منظرهای است که من در ایران دیده ام».
کارت پستالی قدیمی از خانه ای در مرکز شهر
شهرستان لنگرود در استان گیلان و مابین دو شهرستان لاهیجان و رودسر قرار دارد این شهرستان در فاصله 60 کیلومتری رشت (مرکز استان) واقع شده است و از طرف شمال و غرب به شهرستان لاهیجان،از طرف شرق به دریای مازندران و از طرفی به شهرستان رودسر، و از طرف جنوب به شهر املش (از شهرهای رودسر) منتهی میگردد.
این شهرستان در دوره سلجوقیان و خوارزمشاهیان جزئی از لاهیجان مرکز ولایت بیه پیش بوده و بوسیله سلاطین محلی یعنی سادات کیا اداره میشده است. در دوره قاجاریه به این نواحی چندان توجهی نمیشد حتی در اواخر همین دوره به علت نابسامانی اوضاع داخلی لنگرود و نواحی اطراف آن صحنه پیکار و کشمشهای گردنکشانی بود که هریک سودای خانی در مخیله خود میپروراندند.
ترقیات این شهر با روی کار آمدن رضا شاه آغاز میگردد البته به علت شروع جنگ جهانی دوم مجال انجام شهر سازی با اسلوب جدید در لنگرود حاصل نگردید ولی در سالهای اخیر بیش از پیش این شهر با حومه آن به ترقیات و پیشرفتهای سریعی نایل آمدهاند. بافت قومی مردم لنگرود گیلک و به زبان گیلکی با لهجه بیه پیش تکلم میکنند. از نوشتههای تاریخی چنین استنباط میشود که زمینهای اطراف لنگرود مساعد بوده و به مرور زمان و توسعه بازرگانی در گیلان، لنگرود هم رونق یافته و در زمینههای کشاورزی خصوصاً کشت کنف از شهرهای مهم محسوب گردیده، همچنین در زمینه صنعت دارای صنایع فلزی از جمله تفنگ سازی (شکاری) بوده که به علت مرغوبیت و کیفیت، خریدران زیادی داشته است. رابینو جهانگرد معروف درخصوص لنگرود چنین مینویسد: «کنارههای رودخانه لنگرود زیباترین منظرهای است که من در ایران دیده ام».
۱.۲k
۰۴ آبان ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.