شب که
شب که
سرمه می‌پاشد آسمان را
دلتنگی تکیه میزند ،
به صخره‌های صعب العبور انتظار
ذره ذره
آتش می‌افروزد بر خاکستر دلم
و من
تیشه به دست قطع میکنم
ریشه های نهال کوچک چشمانم را
شاید پروانه شوم
بر این همه آشفتگی ...
#فرزانه_اکبری #هنری
سرمه می‌پاشد آسمان را
دلتنگی تکیه میزند ،
به صخره‌های صعب العبور انتظار
ذره ذره
آتش می‌افروزد بر خاکستر دلم
و من
تیشه به دست قطع میکنم
ریشه های نهال کوچک چشمانم را
شاید پروانه شوم
بر این همه آشفتگی ...
#فرزانه_اکبری #هنری
۲۹۲
۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.