بسم الله الرحمن الرحیم
#بسم_الله_الرحمن_الرحیم
حتما شما هم عباراتی همچون «بصیرت»، «چشم دل» و«کوردلی» را تا به حال زیاد شنیده اید.
همانطور که انسان چشمهایش دچار بیماریهای مختلف می شود و یا خدای نکرده نابینا می گردد، گوهر وجودی انسان یعنی روح او نیز در معرض همین آسیبها قرار دارد.
شاید باورش سخت باشد اما چشم دل انسان که آن را با نام بصیرت می شناسیم هم دچار دوربینی، نزدیک بینی و حتی آستیگماتیسم می شود!!!
.
اما با آسیب دیدن عمده، بصیرت یا چشم دل انسان کور می شود و او در ظلمات کوردلی فرو می رود.
همانطور که انسان نابینا همه جا را تاریک و سیاه می بیند، انسان کوردل نیز هر آنچه که حق و حقیقت است را سیاه و پوچ می بیند و همانطور که نابینا شب و روز برایش تفاوتی ندارد، برای انسان کوردل نیز تابش نور خورشید ولایت با ظلمات طاغوت و استکبار فرقی ندارد.
انسان نابینا راه را نمی تواند پیدا کند، رنگها برایش مفهومی ندارند، اگر خطری بی صدا جانش را تهدید کند آن را تشخیص نمی دهد.
انسان کوردل نیز مهمترین شاخصه اش گمراهی و ضلالت است، چون راه حق را اصلا نمی بیند که بخواهد در آن حرکت کند، او رنگ خدا یعنی صبغة الله را از رنگ کفر و نفاق تشخیص نمی دهد. برای او حق و باطل هیچ مفهومی ندارند، هر آنچه غرایز حیوانیش را تأمین کند همان را دنبال می کند. او خطر سقوط در پرتگاههای گناه، خطر دشمنان جن و انس و خطر دوستی دنیا و مطامع مادی را درک نمی کند.
همانطور که برای انسان نابینا غریبه و آشنا، زشت و زیبا، دور و نزدیک، روز و شب، تفاوت رنگ و طرح، بزرگی و کوچکی تفاوتی ندارند، برای انسان کوردل نیز برادر دینی و دشمن کافر، زشتی باطل و زیبایی حق، دوری و نزدیکی به خدا و به حقیقت هیچ فرقی ندارند. برای او همه انسانها همه یک رنگند، همه سیاهند، هیچ کسی پیش او محترم نیست، چون شأن اشخاص و بزرگی یا پستی آنها را تشخیص نمی دهد.
البته بدتر از اینها اشخاصی هستند که علاوه بر کوری دل، گوش دلشان هم کر است، این افراد گوشی هم برای شنیدن حقایق ندارند. اگر ساعتها برهان و استدلال را بر حرف حقی اقامه کنی، آخرش تو را ریشخند می کنند، چون کرند و صدای شیطان را از ندای حق تشخیص نمی دهند.
و بدتر از اینها کسانی هستند که چشم و گوش دلشان که کور و کر است بماند، زبانشان هم از گفتن حرف حق گنگ است. زبانشان جز به باطل، جز به طعن و کنایه، دروغ و تهمت و اهانت و... نمی چرخد.
سوره الأعراف
وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ کَثِیرًا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لَا یَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْیُنٌ لَا یُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا یَسْمَعُونَ بِهَا أُولَئِکَ کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولَئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ [179] برای جهنم بسیاری از جن و انس را بیافریدیم. ایشان را دلهایی است که بدان نمی‌فهمند و چشمهایی است که بدان نمی‌بینند و گوشهایی است که بدان نمی‌شنوند. اینان همانند چارپایانند حتی گمراه‌تر از آنهایند. اینان خود غافلانند.
#حکایت_بعضی_ها:))
حتما شما هم عباراتی همچون «بصیرت»، «چشم دل» و«کوردلی» را تا به حال زیاد شنیده اید.
همانطور که انسان چشمهایش دچار بیماریهای مختلف می شود و یا خدای نکرده نابینا می گردد، گوهر وجودی انسان یعنی روح او نیز در معرض همین آسیبها قرار دارد.
شاید باورش سخت باشد اما چشم دل انسان که آن را با نام بصیرت می شناسیم هم دچار دوربینی، نزدیک بینی و حتی آستیگماتیسم می شود!!!
.
اما با آسیب دیدن عمده، بصیرت یا چشم دل انسان کور می شود و او در ظلمات کوردلی فرو می رود.
همانطور که انسان نابینا همه جا را تاریک و سیاه می بیند، انسان کوردل نیز هر آنچه که حق و حقیقت است را سیاه و پوچ می بیند و همانطور که نابینا شب و روز برایش تفاوتی ندارد، برای انسان کوردل نیز تابش نور خورشید ولایت با ظلمات طاغوت و استکبار فرقی ندارد.
انسان نابینا راه را نمی تواند پیدا کند، رنگها برایش مفهومی ندارند، اگر خطری بی صدا جانش را تهدید کند آن را تشخیص نمی دهد.
انسان کوردل نیز مهمترین شاخصه اش گمراهی و ضلالت است، چون راه حق را اصلا نمی بیند که بخواهد در آن حرکت کند، او رنگ خدا یعنی صبغة الله را از رنگ کفر و نفاق تشخیص نمی دهد. برای او حق و باطل هیچ مفهومی ندارند، هر آنچه غرایز حیوانیش را تأمین کند همان را دنبال می کند. او خطر سقوط در پرتگاههای گناه، خطر دشمنان جن و انس و خطر دوستی دنیا و مطامع مادی را درک نمی کند.
همانطور که برای انسان نابینا غریبه و آشنا، زشت و زیبا، دور و نزدیک، روز و شب، تفاوت رنگ و طرح، بزرگی و کوچکی تفاوتی ندارند، برای انسان کوردل نیز برادر دینی و دشمن کافر، زشتی باطل و زیبایی حق، دوری و نزدیکی به خدا و به حقیقت هیچ فرقی ندارند. برای او همه انسانها همه یک رنگند، همه سیاهند، هیچ کسی پیش او محترم نیست، چون شأن اشخاص و بزرگی یا پستی آنها را تشخیص نمی دهد.
البته بدتر از اینها اشخاصی هستند که علاوه بر کوری دل، گوش دلشان هم کر است، این افراد گوشی هم برای شنیدن حقایق ندارند. اگر ساعتها برهان و استدلال را بر حرف حقی اقامه کنی، آخرش تو را ریشخند می کنند، چون کرند و صدای شیطان را از ندای حق تشخیص نمی دهند.
و بدتر از اینها کسانی هستند که چشم و گوش دلشان که کور و کر است بماند، زبانشان هم از گفتن حرف حق گنگ است. زبانشان جز به باطل، جز به طعن و کنایه، دروغ و تهمت و اهانت و... نمی چرخد.
سوره الأعراف
وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ کَثِیرًا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لَا یَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْیُنٌ لَا یُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا یَسْمَعُونَ بِهَا أُولَئِکَ کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولَئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ [179] برای جهنم بسیاری از جن و انس را بیافریدیم. ایشان را دلهایی است که بدان نمی‌فهمند و چشمهایی است که بدان نمی‌بینند و گوشهایی است که بدان نمی‌شنوند. اینان همانند چارپایانند حتی گمراه‌تر از آنهایند. اینان خود غافلانند.
#حکایت_بعضی_ها:))
۳.۱k
۱۵ مهر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.