نخ که می دهی

نَخ که می دَهی ...
پلک ِخاطراتم را ...
کوک میزنم به یک قَرار
و ساعت ...
جا مانده اَز کوک
وَ تیک نمی زَنَد
تا نَکُند اِشتِباهی
بپَرانَد مَرا ..
اَز دوختن ِخیالِ باتو بودَن..