پارت ۲ پسر ها

پسرها در گروه های بزرگتر و متشکل تری قرار دارند و برای سرگروهی و سلطه جویی و موقعیت خود بهای بیشتری قایل هستند.
پسرهای ضعیف تر در میان همسالان خود از موقعیت به نسبت پایین تری برخورداند و به خاطر این موقعیت ضعیف تر احساس حقارت می کنند.

برخلاف دخترها، دنیای اجتماعی پسرها از ژست گرفتن، برتری طلبی و خودنمایی تشکیل می شود.
در صحبت های آن ها جملات دستوری از گونۀ «بلند شو»، «آن را به من بده» و جملات تمسخز آمیز نظیر «چقدر خنگ هستی»زیاد شنیده می شود.

پسرها همچنین به تهدید و قدرت نمایی علاقمندند.
گفتن جملاتی نظیر «اگر ساکت نشوی با مشت به دهانت می زنم» میان پسرها بسیار متداول است.
پسرها همچنین بیش از دخترها مشاجره می کنند.

در حالی که دخترها از کلمات برای ایجاد روابط دوستانه استفاده می کنند، برای پسرها صحبت وسیله ای برای سلطه جویی است.
قدرتمندترین پسر یک گروه لزوماً تنومندترین و پرزورترین آن ها نیست.
در جمع پسرها ، قدرتمندترین فرد کسی است که از مهارت های کلامی بیشتری برخوردار است.

پسرهای به اصطلاح «چاخان» اغلب با مضحکۀ دوستانشان روبرو می شوند و باید پوزخندهای دیگران را تحمل کنند.
با توجه به تفاوتهای بسیار زیاد شیوه های کلامی میان دخترها و پسرها عجیب نیست که صحبت میان آن ها به اصطکاک بکشد.
صحبت یک پسر زمینۀ استیلا جویی و رقابت طلبی دارد و حال آن که دختر بیشتر مترصد صمیمیت و برابری است.