کیسه آبگرم منجی زندگی من است شاید نتواند تمام دردها را

کیسه آب‌گرم منجی زندگی من است. شاید نتواند تمام دردها را التیام بخشد (که می‌بخشد) اما حضورش باعث دلگرمی است.
سال‌هاست که پیش از رفتن به هر سفری، از حضور کیسه ته چمدان مطمئن می‌شوم.
از ظاهر غیر قهرمانانه‌اش خوشم می‌آید. وقتی خالی است، مثل یک تکه پوست شل، تا می‌خورد و به پایین سقوط می‌کند و وقتی پر است مثل بختکی سمج و فربه اما متخصص رویت می‌افتد. شباهتی به آن منجی‌های ورزیده و آراسته و پر ادایی که خودشان هم می‌دانند دیگران بدون آنها هیچند ندارد. ساده و بی‌ادعا شکمش را پر می‌کند و به کمکت می‌آید. سوال پیچت نمی‌کند که چه شد و از کی شروع شد و چرا شروع شد؟ تنها آدرس سرچشمه‌ی درد را می‌پرسد. نشانش می‌دهی و می چسبد به وجودت. درد را از تنت می‌مکد و بیرون می‌کشد و تف می‌کند به جهان آلامِ آواره تا باز میزبانی تازه برایش پیدا شود.
او مکنده‌ی بی‌ادعای رنج‌هاست.

#آنالی_اکبری