بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت سوم :
لذا فرمود:لَا يُؤَاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلَكِنْ يُؤَاخِذُكُمْ بِمَا كَسَبَتْ قُلُوبُكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ- خداوند شما را به خاطر سوگند هايی كه بدون توجه ياد میكنيد، مؤ اخذه نخواهد كرد، اما به آنچه دلهای شما كسب كرده، سوگند هايی كه از روی اراده و اختيار، ياد می‏كنيد مؤاخذه می كند؛ و خداوند، آمرزنده و بردبار است.(سوره بقره آیه 225)
قسم نیز تعهد‌آور است؛ هر چند کسی برای خودش قسم یاد کند، لذا شکستن قسمی که به نام خدا، قلباً و با عزم و اختیار و محکم یاد می‌شود، کفارۀ سنگینی دارد.(‌سوره مائده بخشی از آیه 89)
اخلاق مسلمان و مؤمن :در آیۀ فوق فرمود: وقتی عهدی با خدا می‌بندید، به آن وفا کنید و قسم‌ های خود را نشکنید!
بنابراین، اخلاق مواضع نظری و عملی فرد و جامعۀ مسلمان، چنین است که ابتدا توجه می‌ کند که در برابر خدا، چه تعهداتی دارد؟ و چه کارهای دیگری را متعهد است یا بر عهده گرفته است؟ و سپس می‌نگرد که چه تعهداتی را با خودش و دیگران منعقد نموده است و وفای به عهد می‌نماید.
فرد مسلمان و مؤمن، می‌کوشد که نه به لغو و نه به قلب، قسم یاد نکند، حتی وقتی دیگران از روی عادت، با قسم یاد کردن با او سخن می‌گویند، متذکر می‌ شود که قسم نخور، حرفت را بزن. مثل این که به فروشنده بگویید: چرا این کالا اینقدر گران است؟! و او بگوید: به خدا به فلان قیمت خریده‌ام! و مبادا کسی قسم‌هایی چون والله، وِرد زبانش باشد.
ممکن است در شرایطی، قسم یاد کردن، لازم باشد؛ چنان که در دادگاه و محاکمه نیز اگر شواهد و مدارک کافی نباشد، قسّامه اجرا می‌شود؛ اما، مسلمان و مؤمن، در چنین موارد ضروری نیز اولاً قسم دروغ یاد نمی‌کند و ثانیاً قسم خود را در تعهدات نمی‌شکند.
خداوند سبحان دربارۀ بندگان مؤمنش فرمود: وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ - و آنان كه امانتها وپيمان خود را رعايت مى‌كنند.(سوره مؤمنون آیه 8)
پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله فرمودند: لا دِينَ لِمَنْ لا عَهْدَ لَهُ - كسى كه پايبند عهد و پيمان خود نيست دين ندارد. (بحار الانوار، جلد 69، صفحه 198)
و امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام فرمودند: اصْلُ الدِّينِ اداءُ الْامانَةِ وَ الْوَفاءِ بِالْعُهُودِ - پایۀ دين، امانتدارى و پايبندى به پيمان‌هاست. (شرح غررالحكم ، ج 2، ص 153)(پایان)