بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت سوم :
کار دیگر مجموعه دولت، اشتغال است که آن اختصاصی به ازدواج ندارد، بلکه مسئله‌ای است که به اقتصاد کشور مربوط می‌شود و معضلی است که تمامی کشورهای جهان، دچار بحران آن شده‌اند.
اما کار دیگر، کار فرهنگی در این خصوص است که به صفر و زیر صفر نزدیک‌تر است.
مردم اما کار اصلی با خود مردم است.با خانواده‌هاست،با جوانان است. اگر دولتی بگوید من وام را به ده میلیون افزایش دادم، همه خوشحال می‌شوند، اما کمتر کسی فکر می‌کند که خودش می‌تواند با یک تصمیم و هماهنگی،بیست میلیون از هزینه‌ های زاید را بکاهد!
خانواده دختر می‌پرسد: آیا این جوان از خودش خانه و خودرو دارد؟ حالا از خودشان بپرسید که اگر دارند، پس از چند سال از زندگی مشترک توانسته‌اند تهیه و تأمین کنند؟! خُب معمولاً هیچ پسر جوانی چنین امکانی ندارد، مگر به ندرت، یا مگر این که کلاهبردار شود. او نیز یا ازدواج نمی‌کند و یا بهتر است اصلاً ازدواج هم نکند.
خانواده پسر، به ثروت پدر دختر و شغل و درآمد خود دختر نگاه کرده و روی آن حساب باز می‌کند! گویی نظام خلقت و قوانین اداره‌ خانواده و نفقه و ... معکوس شده است.
خانواده دختر مهریه را بالا می‌ گیرد و می‌گوید: این تضمین زندگی اوست.
خانواده پسر، چنان جهیزیه را بررسی می‌کند که حتماً کامل و با برند معروف خارجی باشد که گویی تاجر یا مال‌خر است. البته جدیداً مد شده می‌گویند: چوب با تو - برقی با تو ...، خدا نکند که مثل مشهدی‌ها خانواده دختر فهرست بدهند و بگویند: کلاً جهیزیه با پسر است.
دختر می‌گوید: تا کارشناسی را نگیرم ازدواج نمی‌کنم، تازه اگر برای ارشد نروم، خب سنّش از 25 و 26 هم بالا می‌زند و دیگر خواستگار مناسب ندارد.
پسر هم که تا تحصیل را به اتمام نرسانده، سربازی نرفته، سر کار نرفته، درآمد مکفی در نیاورده، خانه اجاره نکرده یا نخریده که نباید ازدواج کند.
خب حالا کدام اینها طبق سنّت النبی صلوات الله علیه است؟ دعا در کجای این زنجیره قرار دارد؟! دولت چه کند و ...؟
پس باید ضمن دعا، تلاش کنیم و ضمن تلاش دعا کنیم. چنان که امام رضا علیه السلام فرمودند: هر کس دعا کند و در پی آن نباشد مساعد نمودن زمینه‌ها، خودش را مسخره کرده است.(پایان)