ای دور مانده از منِ ناچار و ناسزاوار

ای دور مانده از منِ ناچار و ناسزاوار
آن‌سوی پنج خندق - پشت چهار دیوار

ای قصه‌ی تو و من - چون قصه‌ی شب و روز
پیوسته در پی هم، اما بدون #دیدار

سنگی شده است و با من تندیس‌وار مانده است
آن روزِ آخرین #وصل ، و آن وصل آخرین بار

بوسیدی و دوباره... بوسیدی و دوباره
سیری نمی‌پذیرفت از #بوسه روحت انگار

با هر گلوله یک گل در جان من نشاندی
از بوسه تا که بستی چشم مرا، به رگبار

دانسته بودی انگار، کان روز و هرچه با اوست
از عمر ما ندارد، دیگر نصیب تکرار

آن دم که بوسه دادی چشم مرا، نگفتم
چشمم مبوس ای یار، کاین دوری آورد بار؟