هیچ وقت اسمت را یاد نمی گیرم

".
هیچ وقت اسمت را یاد نمی گیرم
دلم می خواهد هر که نامت را پرسید
گیج بگویم
نوک زبانم است
همین حالا می گویم
ولی کور خواندند
یادم بی افتی هم نخواهم گفت
من این جنس فراموشی را دوست دارم
این که اینقدر به لبم نزدیک باشی را
این که نگه ات دارم اما مردم خیال کنند
حافظه ام ضعیف است
راستی آقا ...
چه بود اسمتان؟
چقدر زیباست این پراکندگی ذهن
دارم وانمود می کنم نمی شناسمت اما
جایی نشسته ای که هر حرفی بزنم
تو را بوسیدم