تکان تکان می خورد حس بی زبان قلم

تکان تکان می خورد حس بی زبان قلم .

تکه تکه خال می کوبد برقامت واژه های قلم .

قلم امشب کوتاه می نویسد؟

یا قامت واژه ها تا ثامن الحجج نمی رسد ؟!

میان صحن چلچله ها رها شده ام .

چیست این صدا که مرا میان اشاره ها خرابه می کند .

کرورکرور التماس نقره ای حک می شود روی پنجره های کبوتری اش .

وصله که می زنند این گریه ها را به ضریح پیکرش ، قطره های چکیده را او ضمانت می کند .

دخیل پنجره هایش روح امن یجیب تمام پنجره هاست .

گفتنی ها را گفته ام .

نگفته هایم در پس زبان بی هنرم می ماند وبه فسیل عقده ها لبخند می زند .
آقا توکه راه می روی روی آواز حنجره ها ، قفل نگفته ها باز می شود .

ورق بزن حلقوم کنجکاو نکرده هامان را و آرام آرام بخوان تا اتاقک همسایه نشنود که ریابا اندام کبود آیه ها چه کرد .

خیال راستی ها کم کمک سایه می کشد روی آبروی آینه ها و سیب نصف شده حجب و حیا باز هم می ماند کنج خرابه ها .

آقا دستی تکان بده !!!

باران بپاش ...

بوی خاک نم زده ، شاید کمکی باشد به بازگشتمان ………