چه کسی حرف مرا می فهمد؟/ چه کسی درد مرا می داند؟

چه کسی حرف مرا می فهمد؟/ چه کسی درد مرا می داند؟

در پس پرده ی اشک چشمم / چه کسی راز مرا می خواند؟

چه کسی واژه ی تنهایی را / در دل غم زده ام می بیند؟

با سر انگشت محبت چه کسی / قطره ی اشک مرا می چیند؟

سال ها غیر خداوند بزرگ / هیچ کس از غمم آگاه نبود...

توشه ی زندگیم در همه عمر / جز غم و غصه ی جان کاه نبود..

مرگ یک روز و یا یک شب سرد / چشم غمگین مرا می بندد...!

شاید آنجا پس از این رنج و عذاب / سردی گور به رویم خندد...