آدم هایی را می شناسم که

آدم هایی را می شناسم که
لطافت قلبشان از برگ گل بیشتر،
عطر حضورشان از هر مُشکی پایدارتر،
آرامش وجودشان از هر مُسکنی قوی تر
و گرمای صدایشان از هر تصنیفی روح نواز تر است.
آدم هایی که مانند هیچ کسی نیستند.
از جنس خدایند، بی مثل و مانند.
کاش لطافت قلب و عطر حضورشان، آرامش وجود و گرمای صدایشان در این برهوت عاطفه ها دائمی بماند.
#سولماز_بختیاری