بذر تمام بدبختی های ما در سال هایی کاشته می شود که با آدم

بذر تمام بدبختی های ما در سال هایی کاشته می‌شود که با آدم‌هایی سر و کار داریم که معتقدند، نه تنها دریافته اند چه چیزهایی برای خودشان درست است، بلکه صلاح دیگران را نیز می دانند.
آنها با توسل به این اکتشاف خود و سنت مخربی که هزاران سال است بر فکر آنها سایه افکنده، احساس می کنند وظیفه دارند ما را مجبور کنند کاری را که از نظر آنها درست است، انجام دهیم. بزرگترین بدبختی انسان نحوه مقاومتش در برابر این اجبار است؛ نظریه انتخاب مخالف سنت باستانیِ «من صلاح تو را می دانم» است.