شب هنگام به کنارم بیا

شب هنگام به کنارم بیا
تا گیسو بافته های شعرت را
با لبهایم بگشایم!
آنگاه بگذار در کهکشان چشمانت
با ساز نوازش
کبوتر قصه ی رویای ذهنم را
به خانه سپید دستهایت برسانم!
و نوازش دستهایم
بر گیسوان شعرهایت
آرامشی را هدیه خواهد آورد
که در آرزویش بودم
در زیر سیاهی بالهای
کلاغ های سیاه و سپید!