تفسیر قرآن

پیام‌های آیه 11 سوره حجرات

- ايمان، با مسخره كردن بندگان خدا سازگار نيست. «يا ايّها الّذين آمنوا لايسخر»
- كسى كه مردم را از توهين به ديگران باز مى دارد نبايد در شيوه ى سخنش توهين باشد. «لايسخر قوم من قوم» (نفرمود: «لاتسخروا» يعنى شما كه مسخره كننده هستيد.)
- مسخره، كليد فتنه، كينه و دشمنى است. «لايسخر قوم...» (بعد از بيان برادرى و صلح و آشتى در آيات قبل، از مسخره كردن نهى شده است)
- در شيوه ى تبليغ، آنجا كه مسئله اى مهم است يا مخاطبان متنوّع هستند، بايد مطالب تكرار شود. «قوم من قوم... ولانساء من نساء»
- ريشه ى مسخره كردن، احساس خودبرتربينى است كه قرآن اين ريشه را مى خشكاند و مى فرمايد: نبايد خود را بهتر از ديگران بدانيد، شايد او بهتر از شما باشد. «عسى ان يكونوا خيرا»
- ما از باطن و سرانجام مردم آگاه نيستيم، پس نبايد ظاهربين، سطحى نگر وامروزبين باشيم. «عسى ان يكونوا خيراً...»
- عيب جويى از مردم، در حقيقت عيب جويى از خود است. «و لاتلمزوا انفسكم»
- نقل عيب ديگران، عامل كشف عيوب خود است. «و لاتلمزوا انفسكم»
- بد صدا زدن، يك طرفه باقى نمى ماند، دير يا زود مسئله به دو طرف كشيده مى شود. «لاتنابزوا بالالقاب» («تنابزوا» براى كار طرفينى است)
- مسخره كردن و بدنام بردن، گناه است و توبه لازم دارد. «و من لم يتب فاولئك هم الظالمون» (البتّه توبه تنها به زبان نيست، بلكه توبه ى تحقير كردن، تكريم نمودن است.)
- مسخره، تجاوز به حريم افراد است و اگر مسخره كننده توبه نكند، ظالم است. «فاولئك هم الظالمون»

بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر