کاغذ جدا مداد جدا گریه می کند

کاغذ جدا مداد جدا گریه می کند/

شب تا سحر بدون ریا گریه می کند/


بر این دو چشم سرخ نگیرید خرده ای/

شاعر همیشه قبل عزا گریه می کند/


وقتی فراق همسفر شعر می شود/

چشمِ ردیف و قافیه ها گریه می کند/



وقتی که یک نفر علنی گریه میکند/

یعنی که بیشتر به خفا گریه می کند/


یک عمر میشود که امام زمان فقط/

بر داغ سید الشهدا گریه می کند/



گریه همیشه در همه جا گریه آور ست/

او گریه میکند که خدا گریه می کند/


رو سوی علقمه شده تنها برادری/

در حال التماسِ بیا گریه می کند/


باران گرفت و گشته تمام العطش ببین/

سقای دشت کرب و بلا گریه می کند/