به جنون چشمانت که دچار می شوم

به جنون چشمانت که دچار می شوم

پیراهن دود آلودِ شهر را نفس می کشم
و میان هوای گسسته از ریه هایم
بوسه بارانت می کنم

از خیالات شبانه ام کوهی می سازم
که هر صبح بالا می روم
و شب،
در امتداد پر فروغ نگاهت
قله اش را فتح می کنم

تا سقوط واژه ها از زبان الکنم
بر لب های آتشینت
اهتزاز پرچم عشق باشد...