تفسیرآیه
#تفسیر_آیه
در تفاسیر میخوانیم که پیامبر اسلام صلّی اللَّه علیه و آله پس از آنکه مکّه را فتح نمود، وعدۀ فتح ایران و روم را به مسلمانان داد. در آن موقع منافقان با تعجّب به یکدیگر نگاه میکردند که این آیه نازل شد. گروهی از مفسّران، نزول آیه را در موقع حفر خندق دانستهاند. آن زمان که پیامبر صلی اللَّه علیه و آله کلنگ را بر سنگ زد و از آن جرقهای برخاست، فرمود: من در این جرقهها فتح کاخهای مدائن و یمن را از جبرئیل دریافت کردم.
منافقان با شنیدن این سخن، لبخند تمسخر میزدند که این آیه نازل شد.
آنچه در این آیه در مورد اعطای عزّت و ذلّت از جانب خداوند آمده، طبق قوانین و سنّت اوست و بدون جهت و دلیل خداوند کسی را عزّت نمیبخشد و یا ذلیل نمیسازد. مثلًا در روایات میخوانیم: هر کس برای خداوند تواضع و فروتنی کند، خداوند او را عزیز میکند و هر کس تکبّر نماید، خدا او را ذلیل میگرداند. (بحار، ج ۱۶، ص ۲۶۵)
بنابراین عزّت و ذلّت از خداست، ولی ایجاد زمینههای آن به دست خود ماست.
۱. مالک واقعی تمامی حکومتها خداست. مُلک برای غیر خدا، موقّتی و محدود است. «مالِکَ الْمُلْکِ»
۲. اکنون که مالک اوست پس دیگران امانتداری بیش نیستند و باید طبق رضای مالک اصلی عمل کنند. «مالِکَ الْمُلْکِ»
۳. اگر انسان مالک مُلک نیست چرا از داشتن آن مغرور و با از دست دادنش مأیوس شود! «مالِکَ الْمُلْکِ»
۴. خداوند به هر کس که شایسته و لایق باشد، حکومت میدهد. همانگونه که به سلیمان، یوسف، طالوت و ذوالقرنین عطا نمود. «تُؤْتِی الْمُلْکَ مَنْ تَشاءُ»
۵. حکومت و حاکمیّت، دلبستگیآور است.«نزع» به معنای کندن است و نشانۀ یک نوع دلبستگی است.
۶. عزّت و ذلّت به دست خداست، از دیگران توقّع عزّت نداشته باشیم. (قرآن از کسانی که از غیر خدا عزّت میخواهند به شدّت انتقاد کرده و میفرماید:«أَ یَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِیعاً»،( نساء، ۱۳۹)). «تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ»
۷. توحید در دعا و عبادت یک ضرورت است. (در مناجات شعبانیه میخوانیم:«الهی بیدک لا بید غیرک زیادتی و نقصی.»). «بِیَدِکَ الْخَیْرُ»
۸. آنچه از اوست، چه دادنها و گرفتنها، همه خیر است، گرچه در قضاوتهای عجولانه، ما فلسفۀ آن را ندانیم. «بِیَدِکَ الْخَیْرُ»
۹. سرچشمۀ بدیها عجز و ناتوانی است. از کسی که بر هر کاری قدرت دارد چیزی جز خیر سر نمیزند. «بِیَدِکَ الْخَیْرُ إِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ»
#تفسیر_نور_محسن_قرائتی
#قران_كريم
#تنها_خداست_که_می ماند
#تنها_خداست_که_می داند
#جهان _جز_خدا_هیچ_چیز_نیست
#بنام_خدا
#الله
#Only_God_remains
#Only_God_knows
در تفاسیر میخوانیم که پیامبر اسلام صلّی اللَّه علیه و آله پس از آنکه مکّه را فتح نمود، وعدۀ فتح ایران و روم را به مسلمانان داد. در آن موقع منافقان با تعجّب به یکدیگر نگاه میکردند که این آیه نازل شد. گروهی از مفسّران، نزول آیه را در موقع حفر خندق دانستهاند. آن زمان که پیامبر صلی اللَّه علیه و آله کلنگ را بر سنگ زد و از آن جرقهای برخاست، فرمود: من در این جرقهها فتح کاخهای مدائن و یمن را از جبرئیل دریافت کردم.
منافقان با شنیدن این سخن، لبخند تمسخر میزدند که این آیه نازل شد.
آنچه در این آیه در مورد اعطای عزّت و ذلّت از جانب خداوند آمده، طبق قوانین و سنّت اوست و بدون جهت و دلیل خداوند کسی را عزّت نمیبخشد و یا ذلیل نمیسازد. مثلًا در روایات میخوانیم: هر کس برای خداوند تواضع و فروتنی کند، خداوند او را عزیز میکند و هر کس تکبّر نماید، خدا او را ذلیل میگرداند. (بحار، ج ۱۶، ص ۲۶۵)
بنابراین عزّت و ذلّت از خداست، ولی ایجاد زمینههای آن به دست خود ماست.
۱. مالک واقعی تمامی حکومتها خداست. مُلک برای غیر خدا، موقّتی و محدود است. «مالِکَ الْمُلْکِ»
۲. اکنون که مالک اوست پس دیگران امانتداری بیش نیستند و باید طبق رضای مالک اصلی عمل کنند. «مالِکَ الْمُلْکِ»
۳. اگر انسان مالک مُلک نیست چرا از داشتن آن مغرور و با از دست دادنش مأیوس شود! «مالِکَ الْمُلْکِ»
۴. خداوند به هر کس که شایسته و لایق باشد، حکومت میدهد. همانگونه که به سلیمان، یوسف، طالوت و ذوالقرنین عطا نمود. «تُؤْتِی الْمُلْکَ مَنْ تَشاءُ»
۵. حکومت و حاکمیّت، دلبستگیآور است.«نزع» به معنای کندن است و نشانۀ یک نوع دلبستگی است.
۶. عزّت و ذلّت به دست خداست، از دیگران توقّع عزّت نداشته باشیم. (قرآن از کسانی که از غیر خدا عزّت میخواهند به شدّت انتقاد کرده و میفرماید:«أَ یَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِیعاً»،( نساء، ۱۳۹)). «تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ»
۷. توحید در دعا و عبادت یک ضرورت است. (در مناجات شعبانیه میخوانیم:«الهی بیدک لا بید غیرک زیادتی و نقصی.»). «بِیَدِکَ الْخَیْرُ»
۸. آنچه از اوست، چه دادنها و گرفتنها، همه خیر است، گرچه در قضاوتهای عجولانه، ما فلسفۀ آن را ندانیم. «بِیَدِکَ الْخَیْرُ»
۹. سرچشمۀ بدیها عجز و ناتوانی است. از کسی که بر هر کاری قدرت دارد چیزی جز خیر سر نمیزند. «بِیَدِکَ الْخَیْرُ إِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ»
#تفسیر_نور_محسن_قرائتی
#قران_كريم
#تنها_خداست_که_می ماند
#تنها_خداست_که_می داند
#جهان _جز_خدا_هیچ_چیز_نیست
#بنام_خدا
#الله
#Only_God_remains
#Only_God_knows
- ۹۲۴
- ۱۹ مرداد ۱۴۰۰
دیدگاه ها (۱)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط