.

.
تاحالا رو جدول های کنار خیابون راه رفتی؟
تاحالا شده سعی کنی موزاییک های تو پیاده رو، رو یه جوری رد کنی که پات به خطهای بینشون نخوره!

تا حالا تو شهربازی به دوستت گفتی "تا میتونی تاب رو هل بده میخوام برم بالای بالا"،
تا حالا با ذوق پله های سُرسره رو رفتی بالا با عشق لیز بخوری بیایی پایین؟
تا حالا نوشمک یخ زده رو از وسط نصف کردی خوردی؟
شده که از بوی نون و پنیر و گردو مست بشی؟
تاحالا بعد از خواب بعد از ظهر، چایی تازه دم خوردی!
تاحالا بعد از سختی یه امتحان ازش نمره ی بیست گرفتی؟
تا حالا شده تو دوران دبستان معلمت تو دفتر دیکته ات وقتی که بیست میشدی برات با خودکارش نقاشی بکشه!
تاحالا تو زمستون کنار بخاری خوابیدی؟
تاحالا بوی قرمه سبزی تو یه کوچه خلوت تو زمستون به مشامت رسیده!
اصلا شده یهو یکی از راه برسه یه خبر خوب بهت بده از ذوق بالا پایین بپری!

از این لذت ها تو زندگی هاتون ساده عبور نکنید، اینا تنها اتفاق هایی هستند که بوی خوب امید میدن!
این روزها،دلم میخواد یک نفر از راه برسه و یه خبر خوب بده و من از ذوق مثل بچه ها بالا و پایین بپرم!