نقاب همگانی

دست روزگار به من اموخت هرکسی که می بینید
چه بشناسید چه نشناسید نقابی دارد .
لبخند هایی که روی نقاب خود میکشد طبیعی هستند .
انها دروغ یا فقط یک نقاب برای پنهان کردن احساسات نیستند .
انها خود احساسات هستند .
لبخند هایی که از گذشته امده عصبانیت و سکوتی از حال و غم هایی از اینده .
همه دردی دارند که پنهان کرده اند .
فقط گاهی اشکی میریزند که نشان دهند و بگویند من هنوز هم احساس می کنم .
اما بد تر از ان افرادی که همان اشک را هم نمی ریزند .
تا زمانی که دیگران را اینچنین قضاوت میکنیم جامعه ی سالم که هیچ مردم شاد هم نخواهیم داشت .
به فردی که می خندد می گویند احمق .
به فردی که گریه می کند می گویند لوس .
به فردی که جیغ می زند می گویند دیوانه .
چنان دنیایی داریم ما .