عزیزم

عـزیزم
تو اطلس ڪامڶِ گیتاشناسےِ مڹ هستے
اقیانوسِ آرامِ مڹ شانہ هاے توسٺ
تمامِ آرامشِ مڹ را آنجا مےتوان یافٺ
خطِ استواے مڹ
از ڪلام و بوسہ اٺ سرچشمہ مےگیرد
تابستانے تریڹ لحظہ ها
زمانےسٺ ڪہ صدایم مےزنے !!
سونامے می شود
تمامِ پیڪرم وقتے زلزلہ نوازشٺ
جزایرِ آرامِ پیڪرم را در بر مےگیرد
و قطبِ شماڶ و جنوب ذهنم را ڪوه یخ مے پوشاند
وقتے قهر می ڪنے
نیمڪره هاے وجودم
طاقٺِ سرماے زمستاڹ را ندارند
عصریخبنداڹ با آمدنٺ تمام شده اسٺ
دوستم داشتہ باش
تا جزایرِ پیڪرم سبز و معتدڶ بماند
و آفتابِ عشـق
همیشہ بتابد و گرم باشم
عاشقانہ نگاهم ڪڹ تا شڪوفہ باران شوم