نازم به این خدا که گنهکار میخرد

نازم به این خدا که گنه‎کار می‎خرد
هر روزه‎دار را، دم افطارمی‎خرد

با آبروی رفته به مهمانی آمده‎ام
هر بار آبروی مرا یار می‎خرد

یک لحظه هم کنار نَزَد پرده‎ی مرا
با احترام، حضرت ستّار می‎خرد

من رویِ آمدن به ضیافت نداشتم
امّا دلم خوش است که غفّار می‎خرد

اشک روان ز گوشه‎ی چشمم که می‎چکد
بار گناه او به شب تار

رو می‎کنیم سوی کرم خانه‎ی کریم
اینجا ندیده صاحب آن، بار می‎خرد

در روز حشر هم به امیر نجف قسم
ما را به عشق حیدر کرّار می‎خرد

حبّ علی هدیه‎ی مخصوص فاطمه است
ما را به این بهانه خریدار می‎خرد

در حسرت «یَمُت یَرَنی» می‎کشد مرا
حیدر غلام خود دم دیدار می‎خرد

باب الرّضای صحن نجف باب جنّت است
اینجا بهشت، نازِ گنه‎کار می‎خرد

ما را به نام تشنه لب کربلا حسین
با یک سلام لحظه‎ی افطار می‎خرد

اذن دخول کرب و بلا نام زینب است
زینب فقط گدای گرفتار می‎خرد

هر کس که مویش از غم زینب سپید شد
او را یقین کنید علمدار می‎خرد

از روی ناقه دید که در کوچه‎های شام
از اخنس و سنان، کسی گوشوار می‎خرد

پیش رباب، حرمله فریاد زد، کسی
گهواره‎ی شکسته‎ی شیرخوار، می‎خرد؟

آهسته گویمت نکند بشنود رباب
گهواره را حراجی بازار می‎خرد