« .یادِت رَفته ما رو، میدونَم. »

« .یادِت‌رَفته‌ما‌رو،‌میدونَم. »
شَبا‌کنار‌ِسپیدار‌ِخشک‌ِحَیاط‌میشینیم،
ساکت‌ِساکتِ،‌انگار‌که‌مُرده‌باشیم.‌نِگاه‌میکنیم‌به‌ماه‌
که‌غَرق‌شُده‌تو‌حوض‌ِلَجَن‌گرفته.
ماه‌گِریه‌میکنه،ما‌گِریه‌میکنیم،
گُنجیشکامیان‌میشینَن‌روشاخه‌های‌ِخشک‌ِسپیدار،
آواز‌میخونَن،آوازدَشتی‌ِغَمگین.سَخت‌میگذره‌شَبا.
دُکتردیگه‌قُرص‌نمیده،گُفته‌خوب‌نِمیشَم،
گُفته‌بیان‌مَنوبِبَرن.مَن‌با‌کسی‌نمیرَم‌که‌غیر‌ِتو. نِمیای‌ببری‌که،بَس‌که‌یادَت‌رفته.روزا‌خودَمو‌میزَنم‌به‌خواب،
خوابم‌بُرده‌باشه‌و‌ندونَم‌انگارمورچه‌باشَم‌تو‌سیاه‌زِمستون. . .
الان‌باز‌سَرت‌دَرد‌میاد‌ازحَرفام،گُفتی‌هیچی‌نَگم،‌نمیگَم.
امشَبَم‌عین‌ِهرشَب،نِشستیم‌گوشه‌حَیاط،
تَنها،‌بی‌صدا‌وبی‌مَهتاب.
توتاریکی‌نِگاه‌میکنم‌به‌کف‌ِدَستام‌به‌مُچ‌ِدستم‌و‌رَگ‌ِآبی،
نه‌که‌بترسَم‌ازمُردن،فَقَط‌دلَم‌نمیاد‌بمیرَم‌قبل‌ِاینکه‌مُطمئن بشَم‌کسی‌هست‌که‌بَرات‌بِمیره
دم‌ِصُبح‌ازدوریِه‌بوسه‌میفرستَم‌برات،‌میدونم‌نمیرسه،‌
امّاکار‌ِبیشتری‌بَرنمیاد‌ازَم‌آخه.
تکیه‌میدَم‌به‌تَنه‌زِبر‌ِسپیدارِخُشک،یکی‌میشیم‌باهَم،
دوتافَراموش‌شده،
دوتاخُشکیده.گُنجیشکامیان‌رو‌شاخه‌های‌ِمامیشینَن‌و
باصدای‌ِنَهَنگای‌ِمُرده‌آوازمیخونَن.
فَردابازوقت‌ِمُلاقات‌که‌بشه‌دوستام‌میان‌میگَن‌نکن‌دیوونه، آبروت‌میره.مام‌میخَندیم‌ومیگیم‌،هَمینه‌آبرو.
کَم‌کنم‌حَرفو،
گَرَم‌یادآوری‌یا‌نه،مَن‌ازیادَت‌نمی‌کاهَم.🌱



#حمید‌_سلیمی
#آناهیتا 🖤 ۰:۳۷