قصه این است یکی بود و یکی هم که نبود

قصه این است ، یکی بود و یکی هم که نبود
طبق معمول ، نبودی که بخانی حالم

آمدن ، مصدر خوبیست اگر صرف شود
فعل رفتی ، زده آتش به همه افعالم

قصه ً حسرت دیدار تو ، شد جلد به جلد
ناشرش ، ذوق زده آمده استقبالم

دست تقدیر قلم ، چون که به دستش لرزید
همه  جا ،  لکه ً جوهر شده بر اقبالم

گر ز دست دگران سنگ خورم ، عیبی نیست
دوست ، خود آگه از آن است چرا می نالم ؟!!


سید حسین میری