گاه آدم خود آدمعشق است

گاه آدم، خود آدم،عشق است...
بودنش عشق است...
رفتن و نگاه کردنش عشق است...
دست و قلبش عشق است...

در تو عشق می جوشد،
بی‌آنکه ردش را بشناسی
بی‌آنکه بدانی از کجا در تو پیدا شده و‌چگونه روییده...
شاید نخواهی،
شاید هم بخواهی و ندانی،
نتوانی که بدانی...