داستان ز یبای خلقت زن
#داستان ز‌یبای خلقت #زن
از هنگامی که خداوند مشغول خلق زن بود، شش روز می‌گذشت.فرشته‌ای ظاهر شد و عرض کرد: “چرا این همه وقت صرف این یکی می‌فرمایید؟”خداوند پاسخ داد: “دستور کار او را دیده‌ای؟باید دویست قطعه متحرک داشته باشد، که همگی قابل جایگزینی باشند.باید بتواند با خوردن قهوه تلخ بدون شکر و غذای شب مانده کار کند.باید دامنی داشته باشد که همزمان دو بچه را در خودش جا دهد و وقتی از جایش بلند شد ناپدید شود.بوسه‌ای داشته باشد که بتواند همه دردها را، از زانوی خراشیده گرفته تا قلب شکسته، درمان کند.”فرشته سعی کرد جلوی خدا را بگیرد.“این همه کار برای یک روز خیلی زیاد است. باشد فردا تمامش بفرمایید.”خداوند فرمود : “نمی شود!!، چیزی نمانده تا کار خلق این مخلوقی را که این همه به من نزدیک است، تمام کنم.از این پس می تواند هنگام بیماری، خودش را درمان کند،یک خانواده را با یک قرص نان سیر کند و یک بچه پنج سال را وادار کند دوش بگیرد.”فرشته نزدیک شد و به زن دست زد.“اما ای خداوند، او را خیلی نرم آفریدی.”“بله نرم است، اما او را سخت هم آفریده‌ام.تصورش را هم نمی‌توانی بکنی که تا چه حد می‌تواند تحمل کند و زحمت بکشد.”فرشته پرسید : “فکر هم می‌تواند بکند؟”خداوند پاسخ داد : “نه تنها فکر می‌کند، بلکه قوه استدلال و مذاکره هم دارد.”آن گاه فرشته متوجه چیزی شد و به گونه زن دست زد.“ای وای، مثل اینکه این نمونه نشتی دارد! به شما گفتم که در این یکی زیادی مواد مصرف کرده‌اید!!”خداوند مخالفت کرد : “آن که نشتی نیست، اشک است.”فرشته پرسید : “اشک دیگر چیست؟”خداوند گفت : “اشک وسیله‌ای است برای ابراز شادی، اندوه، درد، نا‌امیدی، تنهایی، سوگ و غرورش.”فرشته متاثر شد: “شما نابغه‌اید ای خداوند، شما فکر همه چیز را کرده‌اید، چون زن‌ها واقعا حیرت انگیزند.”زن‌ها قدرتی دارند که مردان را متحیر می‌کنند.همواره بچه‌ها را به دندان می‌کشند.سختی‌ها را بهتر تحمل می‌کنند.بار زندگی را به دوش می‌کشند،ولی شادی، عشق و لذت به فضای خانه می‌پراکنند.وقتی خوشحالند گریه می‌کنند.برای آنچه باور دارند می‌جنگند.در مقابل بی‌عدالتی می‌ایستند.وقتی مطمئن‌اند راه حل دیگری وجود دارد، نه را نمی‌پذیرند.بدون قید و شرط دوست می‌دارند.وقتی بچه‌هایشان به موفقیتی دست پیدا می‌کنند گریه می‌کنند.وقتی می‌بینند همه از پا افتاده‌اند، قوی و پابرجا می‌مانند.آنها می‌رانند، می‌پرند، راه می‌روند، می‌دوند که نشانتان بدهند.
تقدیم به همه #مادرها و البته مادرهای آینده
از هنگامی که خداوند مشغول خلق زن بود، شش روز می‌گذشت.فرشته‌ای ظاهر شد و عرض کرد: “چرا این همه وقت صرف این یکی می‌فرمایید؟”خداوند پاسخ داد: “دستور کار او را دیده‌ای؟باید دویست قطعه متحرک داشته باشد، که همگی قابل جایگزینی باشند.باید بتواند با خوردن قهوه تلخ بدون شکر و غذای شب مانده کار کند.باید دامنی داشته باشد که همزمان دو بچه را در خودش جا دهد و وقتی از جایش بلند شد ناپدید شود.بوسه‌ای داشته باشد که بتواند همه دردها را، از زانوی خراشیده گرفته تا قلب شکسته، درمان کند.”فرشته سعی کرد جلوی خدا را بگیرد.“این همه کار برای یک روز خیلی زیاد است. باشد فردا تمامش بفرمایید.”خداوند فرمود : “نمی شود!!، چیزی نمانده تا کار خلق این مخلوقی را که این همه به من نزدیک است، تمام کنم.از این پس می تواند هنگام بیماری، خودش را درمان کند،یک خانواده را با یک قرص نان سیر کند و یک بچه پنج سال را وادار کند دوش بگیرد.”فرشته نزدیک شد و به زن دست زد.“اما ای خداوند، او را خیلی نرم آفریدی.”“بله نرم است، اما او را سخت هم آفریده‌ام.تصورش را هم نمی‌توانی بکنی که تا چه حد می‌تواند تحمل کند و زحمت بکشد.”فرشته پرسید : “فکر هم می‌تواند بکند؟”خداوند پاسخ داد : “نه تنها فکر می‌کند، بلکه قوه استدلال و مذاکره هم دارد.”آن گاه فرشته متوجه چیزی شد و به گونه زن دست زد.“ای وای، مثل اینکه این نمونه نشتی دارد! به شما گفتم که در این یکی زیادی مواد مصرف کرده‌اید!!”خداوند مخالفت کرد : “آن که نشتی نیست، اشک است.”فرشته پرسید : “اشک دیگر چیست؟”خداوند گفت : “اشک وسیله‌ای است برای ابراز شادی، اندوه، درد، نا‌امیدی، تنهایی، سوگ و غرورش.”فرشته متاثر شد: “شما نابغه‌اید ای خداوند، شما فکر همه چیز را کرده‌اید، چون زن‌ها واقعا حیرت انگیزند.”زن‌ها قدرتی دارند که مردان را متحیر می‌کنند.همواره بچه‌ها را به دندان می‌کشند.سختی‌ها را بهتر تحمل می‌کنند.بار زندگی را به دوش می‌کشند،ولی شادی، عشق و لذت به فضای خانه می‌پراکنند.وقتی خوشحالند گریه می‌کنند.برای آنچه باور دارند می‌جنگند.در مقابل بی‌عدالتی می‌ایستند.وقتی مطمئن‌اند راه حل دیگری وجود دارد، نه را نمی‌پذیرند.بدون قید و شرط دوست می‌دارند.وقتی بچه‌هایشان به موفقیتی دست پیدا می‌کنند گریه می‌کنند.وقتی می‌بینند همه از پا افتاده‌اند، قوی و پابرجا می‌مانند.آنها می‌رانند، می‌پرند، راه می‌روند، می‌دوند که نشانتان بدهند.
تقدیم به همه #مادرها و البته مادرهای آینده
۱.۶k
۱۸ خرداد ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.