بستم به غزل خنده ی همچون پری ات را

بستم به غزل خنده ی همچون پری ات را

تا رو بکنم لطف غزل پروری ات را

خرداد و شب و کوچه و ایوان و من و تو

ای کاش که طوفان ببرد روسری ات را

هر سکه دو رو دارد و هر شعبده رازی

یک روز عیان میکنم افسونگری ات را

طهران به فدای تو و ان لهجه ی نازت

تغییر نده لحن خوش اذری ات را

دولت قدغن کرده که در شهر بگردی

یا فکر و خیال تو و یاداوری ات را

جرم است جدیدا که جوانها بنویسند

سبک و روش ناز تو و دلبری ات را

تو یاس کبودی همه جا عطر خوشت هست

این شهر نبیند غم خاکستری ات را

دیدم همه جا نام تو اوازه ی شهر است

بستم به غزل خنده ی همچون پری ات را