بسم الله الرحمن الرحيم

بسم الله الرحمن الرحيم
رابطه و سخن عبد با معبود متفاوت است با رابطۀ محبّ با محبوب
امام سجاد علیه السلام، مناجات المحبّین : إِلٰهِى مَنْ ذَا الَّذِى ذاقَ حَلاوَةَ مَحَبَّتِكَ فَرامَ مِنْكَ بَدَلاً؟! وَمَنْ ذَا الَّذِى أَنِسَ بِقُرْبِكَ فَابْتَغَىٰ عَنْكَ حِوَلاً؟! ای إله من معبودم، کیست آن‌که شیرینی محبّتت را چشید، پس به‌جای تو دیگری را برگزید؟! و کیست آن‌که با مقام قرب تو انس یافت، پس مایل به روی برتافتن از تو شد؟!
این که خداوند سبحان را بشناسی، با این که او را پرستش و بندگی نمایی، با این که او را دوست داشته باشی، بسیار متفاوت است!
ممکن است کسی او را بشناسد، اما بندگی‌اش ننماید، که سرآمد این گروه، ابلیس لعین می‌باشد - ممکن است کسی او را بندگی کند، اما او را دوست نداشته باشد و شوق لقای محبوب در او نباشد - اما کسی که او را دوست دارد و شیرینی محبّتش را می‌چشد، هرگز از یاد او غافل نمی‌گردد؛ هرگز از دیدار محبوب، روی برنمی تابد و هرگز کاری نمی‌کند که او را از محبوبش دور کند!
دوست داشتنت را به زبان بیاور و گاه با او عاشقانه حرف بزن، تا شدت محبّت او به خودت را بچشی.
امام سجاد علیه السلام، مناجات المحبّین : إِلٰهِى فَاجْعَلْنا مِمَّنِ اصْطَفَيْتَهُ لِقُرْبِكَ وَوِلايَتِكَ، وَأَخْلَصْتَهُ لِوُدِّكَ وَمَحَبَّتِكَ، وَشَوَّقْتَهُ إِلَىٰ لِقائِكَ، وَرَضَّيْتَهُ بِقَضَائِكَ، وَمَنَحْتَهُ بِالنَّظَرِ إِلَىٰ وَجْهِكَ، وَحَبَوْتَهُ بِرِضَاكَ، وَأَعَذْتَهُ مِنْ هَجْرِكَ وَقِلَاكَ، وَبَوَّأْتَهُ مَقْعَدَ الصِّدْقِ فِى جِوارِكَ، وَخَصَصْتَهُ بِمَعْرِفَتِكَ، وَأَهَّلْتَهُ لِعِبادَتِكَ، وَهَيَّمْتَ قَلْبَهُ لِإِرادَتِكَ، وَاجْتَبَيْتَهُ لِمُشَاهَدَتِكَ؛ وَأَخْلَيْتَ وَجْهَهُ لَكَ، وَفَرَّغْتَ فُؤادَهُ لِحُبِّكَ، وَرَغَّبْتَهُ فِيما عِنْدَكَ، وَأَلْهَمْتَهُ ذِكْرَكَ، وَأَوْزَعْتَهُ شُكْرَكَ، وَشَغَلْتَهُ بِطَاعَتِكَ، وَصَيَّرْتَهُ مِنْ صَالِحِى بَرِيَّتِكَ، وَاخْتَرْتَهُ لِمُنَاجَاتِكَ، وَقَطَعْتَ عَنْهُ كُلَّ شَىْءٍ يَقْطَعُهُ عَنْكَ - خدایا، ما را از کسانی قرار ده که برای قرب ولایتت برگزیدی و برای دوستی و محبتت خالص نمودی و برای دیدارت مشتاق کردی و به قضایت راضی ساختی و نعمت نگاه به جمالت را عطایش کردی و به خشنودی‌ات از او حمایت کردی و از غم هجران و دوری‌ات پناه دادی و در جوارت در جایگاه راستی جای دادی و به شناخت خود مخصوصشان کردی و برای بندگی‌ات سزاوارش نمودی و به اراده‌ات دلباخته‌اش کردی و برای تماشای جمالت برگزیدی؛ و رویش را برای خود از غیر، پاک کردی (ص 1)