عادت داشتیم مرگ بیاد محلهمون

عادت داشتیم مرگ بیاد محله‌مون،
یه خونه رو انتخاب کنه،
در بزنه، دم در یه چای بخوره بره

حالا اومده محله‌مون، نمیره
یه مدته داره پرسه میزنه
دستشو کرده تو جیبش،
قدم میزنه و زیرلب آواز مرا ببوس میخونه
مرگ داره زنگ تک‌تک خونه‌ها رو میزنه
منتظریم حوصله‌ش سر بره،
منتظریم راهشو بگیره برگرده

بالاخره میره
بالاخره حوصله‌ش سر میره
مهم اینه ما حوصله‌مون سر نره
مهم اینه که ما پرحوصله‌تر از مرگ باشیم
مهم اینه که درو روش باز نکنیم.

مهم اینه که خونه بمونیم ...