در آن صحرا، بانویی بود که بلد بود بار مصیبت همهی مادرها را یکتنه به دوش بکشد. سیدابن طاووس از راوی نقل میکند که بعد شهادت علی، بانویی از خیمهها بیرون آمد در حالیکه داشت صدا میزد: «یا حبیباه! یا بن اخاه!»...