آدمها فراموش نمیکنند؛

آدمها فراموش نمیکنند؛
فقط یاد میگیرند گفتنِ دلتنگی،دلتنگی را رفع نمیکند،
دلتنگی را کم نمیکند،
دو برابرش میکند...
فقط یاد میگیرند زل زدن به عکسِ یک آدمِ رفته،به عکسِ یک آدمِ فراموشکار دردی را دوا نمیکند،
فقط درد روی درد میشود...
فقط یاد میگیرند؛
در آوردن خاطرات از آن ته ته های ذهن هیچ نتیجه ای ندارد جز بغض و یک هفته دل درد از سر زیاده روی تویِ غصه خوردن...
آدمها فراموش نمیکنند؛
فقط یاد میگیرند،
سلیقه یشان را عوض کنند،
پیراهن های چهار خانه یشان را با پیراهن ساده عوض کنند و به جای قرمزِ محبوب،سرمه ای منفور بپوشند...
فقط یاد میگیرند،
زدن همان عطر همیشگی،خوردن عصرانه و پای سیب تویِ همان کافه ی همیشگی عصر های پنج شنبه
را باید ترک کنند،
باید عادتشان را عوض کنند و خودشان را عادت دهند به بوهای جدید،
کیک های جدید،کافه ها و عادت های جدید...
آدمها فراموش نمیکنند؛
فقط یاد میگیرند،
یک وقتهایی خواستنشان نتیجه اش نمیشود داشتن
نتیجه اش میشود نرسیدن و نرسیدن و نرسیدن...
آدمها فراموش نمیکنند،
فقط از یک جایی به بعد
از دوباره به یاد آوردن خسته میشوند...