بسم الله الرحمن الرحیم
بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت دوم :
وقتی پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله که اخذ کننده و ابلاغ کننده قرآن کریم است، در سخنان خود به ویژه خطبه غدیر، دهها آیه از قرآن کریم را تلاوت می نماید و در تأویل میفرماید که مصداق این آیات، من و علی و امامان علیهم السلام هستیم وقتی میفرماید سوره حمد من هستم و پس از من علی (ع) وقتی میفرماید: صراط مستقیم من هستم و پس از من او وقتی حضرت علی علیهالسلام میفرماید: منم قرآن و در خصوص آیهای دال بر شکایت رسول الله صلوات الله علیه و آله در قیامت از امتش به خاطر مهجور قرار دادن قرآن کریم می فرماید:منم آن قرآنی که متروک ماند و پس حقیقت قرآن، موجود زنده است.
معنای بهشت در قرآن : راوی می گوید: نزد امام صادق (علیه السلام) بودیم، کسی در مجلس گفت: از خداوند بهشت میطلبم. امام صادق (علیه السلام) فرمود:شما در بهشتید. پس از خدا بخواهید شما را از آن جا بیرون نکند. عرض کردیم: فدایتان گردیم، ما در دنیا هستیم چطور می شود در بهشت باشیم حضرت فرمود: آیا به امامت ما اقرار ندارید؟ گفتند: آری. پس امام (علیه السلام) فرمود: این معنای بهشتی است که هر کس به آن اقرار کرد، در بهشت است، پس ازخداوندبخواهیدشما را ازآن محروم نکند.(محاسن البرقى 1/161)
یک آیه و یک حدیث در بیان باطن یا تأویل: امام محمد باقر علیه السلام در بیان معنای باطنی آیه 30 سوره ملک:قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُکُمْ غَوْرا فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِماءٍ مَعِین - بگو: به من خبر دهید، اگر آب آشامیدنى شما به زمین فرو رود، چه کسى آب روان برایتان خواهد آورد؟ فرمودند: إذا فَقدتُم إمامِکُم فَلم تَروهُ فَما ذا تَصنَعون هنگامی که امامتان را از دست بدهید و او را نبینید، چه خواهید کرد؟(فیض کاشانی، تفسیر صافی، ج 5، ص 206)
این است که فرمودهاند: تأویل این آیه، حضرت مهدی سلام الله علیه میباشند. پس قرآن موجود زنده است.
تأویل قرآن، وجود غینی خارجی : آیت الله جوادی آملی: تاویل در قرآن کریم هم به تعبیر که از مقوله الفاظ و مفاهیم ذهنی است اطلاق شده و هم برای عین خارجی که متن تحقق و واقعیت است استفاده شده ،و بر این اساس وقتی گفته می شود همه قرآن تاویل دارد این تاویل ممکن است هم یک سلسله معانی ذهنی باشد که مفاهیم قرآن به آنها بر می گردد و هم وجودی عینی و خارجی باشد که قرآن کریم در قیامت در آن حقیقت ظهور می کند، این دو معنای تاویل قابل جمعند و یکدیگر را نفی نمیکنند.پس تاویل که از اول ورجوع است میتواند به معنای ارجاع مفهوم به مفهوم دیگر باشد و هم به معنای ارجاع مفهوم به عین خارجی و نیز ارجاع مثال به ممثل.(جوادی آملی، قرآن در قرآن، ص 425)(پایان)
پاسخ قسمت دوم :
وقتی پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله که اخذ کننده و ابلاغ کننده قرآن کریم است، در سخنان خود به ویژه خطبه غدیر، دهها آیه از قرآن کریم را تلاوت می نماید و در تأویل میفرماید که مصداق این آیات، من و علی و امامان علیهم السلام هستیم وقتی میفرماید سوره حمد من هستم و پس از من علی (ع) وقتی میفرماید: صراط مستقیم من هستم و پس از من او وقتی حضرت علی علیهالسلام میفرماید: منم قرآن و در خصوص آیهای دال بر شکایت رسول الله صلوات الله علیه و آله در قیامت از امتش به خاطر مهجور قرار دادن قرآن کریم می فرماید:منم آن قرآنی که متروک ماند و پس حقیقت قرآن، موجود زنده است.
معنای بهشت در قرآن : راوی می گوید: نزد امام صادق (علیه السلام) بودیم، کسی در مجلس گفت: از خداوند بهشت میطلبم. امام صادق (علیه السلام) فرمود:شما در بهشتید. پس از خدا بخواهید شما را از آن جا بیرون نکند. عرض کردیم: فدایتان گردیم، ما در دنیا هستیم چطور می شود در بهشت باشیم حضرت فرمود: آیا به امامت ما اقرار ندارید؟ گفتند: آری. پس امام (علیه السلام) فرمود: این معنای بهشتی است که هر کس به آن اقرار کرد، در بهشت است، پس ازخداوندبخواهیدشما را ازآن محروم نکند.(محاسن البرقى 1/161)
یک آیه و یک حدیث در بیان باطن یا تأویل: امام محمد باقر علیه السلام در بیان معنای باطنی آیه 30 سوره ملک:قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُکُمْ غَوْرا فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِماءٍ مَعِین - بگو: به من خبر دهید، اگر آب آشامیدنى شما به زمین فرو رود، چه کسى آب روان برایتان خواهد آورد؟ فرمودند: إذا فَقدتُم إمامِکُم فَلم تَروهُ فَما ذا تَصنَعون هنگامی که امامتان را از دست بدهید و او را نبینید، چه خواهید کرد؟(فیض کاشانی، تفسیر صافی، ج 5، ص 206)
این است که فرمودهاند: تأویل این آیه، حضرت مهدی سلام الله علیه میباشند. پس قرآن موجود زنده است.
تأویل قرآن، وجود غینی خارجی : آیت الله جوادی آملی: تاویل در قرآن کریم هم به تعبیر که از مقوله الفاظ و مفاهیم ذهنی است اطلاق شده و هم برای عین خارجی که متن تحقق و واقعیت است استفاده شده ،و بر این اساس وقتی گفته می شود همه قرآن تاویل دارد این تاویل ممکن است هم یک سلسله معانی ذهنی باشد که مفاهیم قرآن به آنها بر می گردد و هم وجودی عینی و خارجی باشد که قرآن کریم در قیامت در آن حقیقت ظهور می کند، این دو معنای تاویل قابل جمعند و یکدیگر را نفی نمیکنند.پس تاویل که از اول ورجوع است میتواند به معنای ارجاع مفهوم به مفهوم دیگر باشد و هم به معنای ارجاع مفهوم به عین خارجی و نیز ارجاع مثال به ممثل.(جوادی آملی، قرآن در قرآن، ص 425)(پایان)
- ۵۹۲
- ۲۰ اسفند ۱۴۰۳
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط