شادمانی زنی که اشک هایش

شادمانیِ زنی که اشک هایش
در آغوش تنهایی،
به پهنای صورت است،
جعل زیستن نیست.
نبردیست تمام عیار با قماش اندوه و یأس.
هر چه هست
این تفاوت محض میان لب و چشم
کامی ست که او بی وقفه
از عشق می گیرد
تا حواس دنیاش ،
گذر تند زمان را نفهمد