ما آدم بخشیدن نیستیم

ما آدمِ بخشیدن نیستیم...
نه که نباشیم ، بلد نیستیم...
درست بخشیدن و به موقع بخشیدن را یاد نگرفته ایم
گذشت را درک نکرده ایم...
مهربانی را بلد نشده ایم...
تنها به خودمان فکر کردیم ...
و راهمان را در پیش گرفتیم...
بدونِ آنکه به دیگری توجه کنیم، ...
بدونِ آن که بدانیم اگر کسی ناخواسته ...
با حرفی و یا رفتاری دلمان را شکست...
خودِ او بیشتر از ما اذیت و رنج کشیده است
خودِ او دلش بیشتر گرفته ...
و می خواهد که بخشیده شود...
این که سرد و تلخ می شویم...
اینکه نامهربان و خودخواه می شویم...
اصلا درست نیست !
نگذاریم دل هایمان پر شود از کینه و نفرت ...
یک رفتارِ ساده را تحلیل نکنیم ...
و هزار جور حرف از آن در نیاوریم!
اشتباهات ناخواسته را باید بخشید...
باید این منِ خودخواه درونِ مان را رها کنیم
برای آرامشِ خودمان هم که شده به این فکر کنیم ...
که ما هم روزی ..
به بخشیده شدن توسطِ دیگران ...
نیاز پیدا خواهیم کرد...

شبتون به خیر و خوشی
روزگارتون زیبا