در شیار پر پینه ی انگشتان من

در شیار پر پینه ی انگشتان من
درختان و خارهای تندخو روییده است
و در چشمان تو
مجسمه ی بلورینی
که به وقت بوسه می شکند
به فریاد می شکند
به خنده می شکند
به نوازش می شکند...

تبر را زمین می گذارم
و کبریت می کشم
جنگلی را که آفت زد
باید سوزاند



#صادق_اسماعیلی_الوند