قناری گفت کره ی ما

قناری گفت: ـــ کُره یِ ما
کُره یِ قفس ها با میله هایِ زرین و چینه دانِ چینی.
ماهیِ سُرخِ سفره یِ هفت سین اش به محیطی تعبیرکرد
که هر بهار
متبلور می شود.
کرکس گفت: ـــ سیاره یِ من
سیاره یِ بی هم تائی که در آن
مرگ
مائده می آفریند.
کوسه گفت: ـــ زمین
سفره یِ برکت خیزِ اقیانوس ها.
انسان سخنی نگفت
تنها او بود که جامه به تن داشت
و آستین اش از اشک تَر بود!