نفسم فصل شراب است کجایی بی من

نفسم فصل شراب است کجایی بی من؟
حال من باز خراب است کجایی بی من؟

تُف به این سال بد و حال بد و تنهایی
و بهاری که عذاب است کجایی بی من؟

این زمستان بد و موسوم سرما که گذشت
چهره ات پشت حجاب است کجایی بی من؟

برف و کولاک حریفِ دل تنگم که نشد
سینه ام در تب و تاب است کجایی بی من؟

تن من غرق جنون است, از این فاصله ها
و امیدی که سراب است کجایی بی من؟

خونم از درد به جوش آمده , مرگم حتمیست
بخت پوسیده که خواب است کجایی بی من؟

بعد از این فصل بهار است و شب و دلتنگی
نقشِ یک ماه در آب است کجایی بی من؟

و دلم مست از این عطرِ خیالت اینجا
اسم تو باده ای ناب است کجایی بی من؟