هم بی قرارِ نرفتن خويش وُ

‌هم بی‌قرارِ نرفتن خويش وُ 
هم بی‌تو نماندن از اين پایِ بسته، خسته‌ام!

دارم کلافه از کنارِ اين همه آدمی 
گذشته‌ی سنگين هزار مگویِ گريه را می‌گذرم.

می‌خواهم چيزی بگويم 
آشنايی نيست. 
می‌خواهم آوازی بخوانم 
خلوتِ دلبخواهی نيست.

#سیدعلی_صالحی
#مجموعه‌_شعر
#نجات‌دهنده


‌