مرا فرض کن حوالی دلت

مرا فرض کن حوالی دلت
مثل آفتاب پشت ابر که باعث دلگرمی ست
مثل گفتن می آیم ت که دلیل زندگی ست
و مثل باز شدن همین پنجره ی روبرو که انگار قرار است باز تماشایم کنی!
مثل بوی خاک باران خورده جای باران، مرا فرض کن؛
مثل رویایی که از دل مهتاب می آید؛
مثل خیلی از اتفاقات ساده...
اصلا مانند مسافری از شهر دلتنگی!
تو همه ی این ها مرا فرض کن
من قول میدهم فقط تو را یک منتظر فرض کنم که
شاید باید دوستم بداری!
به همین سوی چراغ قسم!



@fooad ✍