نقش پرندگان در انهدام لشکر ابرهه
نقش پرندگان در انهدام لشکر ابرهه:
انهدام لشکر ابرهه به وسیله پرندگان در سوره فیل/105 آمده است. (آیات 1 ـ 5) اصل ماجرا مورد قبول عموم مورخان و قرار گرفتن آن به عنوان مبدأ تاریخ در دوره قبل از اسلام مؤیّد آن است. پرندگان مهاجم بنابر نظر مشهور مفسران، پرستو بودند.[37] در بعضی روایات در بیان تفصیلی ماجرا گفته شده که دستهای پرنده از سمت دریا (احتمالا دریای سرخ) به سوی آنها گسیل شد که گویی پرستوهایی با گردنهای سبز و منقار سرخ بودند[38] و هریک از آنها سه سنگ مانند دانههای عدس همراه داشت[39] که یکی را با منقار و دو تا را بادو پا حمل میکرد.[40]بعضی روایات نیز پرندگان راچنین وصف کرده است: پرندگانی شکاری بودند که سری شبیه درندگان و پنجههایی شبیه پرندگان گوشتخوار داشتند.[41] گروهی از مورخان[42] از وقوع بیماری حصبه و آبله در همین سال (عام الفیل) در عربستان خبر دادهاند و در بعضی از روایات[43] نیز آمده که این سنگها به هر کس میخورد بدنش آبله بر میآورد و پیش از آن
دائرة المعارف قرآن کریم، جلد 6، صفحه 484
بیماری آبله در آنجا دیده نشده بود.[44] در روایتی چنین آمده که هیچ سنگی بر احدی واقع نشد، مگر آنکه بدنش را مجروح ساخت و آبله برآورد. برخی مفسران معاصر با رویکرد تفسیر علمی و با استناد به گزارشهای تاریخی این احتمال را مطرح کردهاند که این سنگها، به میکروب آبله آلوده بوده است
انهدام لشکر ابرهه به وسیله پرندگان در سوره فیل/105 آمده است. (آیات 1 ـ 5) اصل ماجرا مورد قبول عموم مورخان و قرار گرفتن آن به عنوان مبدأ تاریخ در دوره قبل از اسلام مؤیّد آن است. پرندگان مهاجم بنابر نظر مشهور مفسران، پرستو بودند.[37] در بعضی روایات در بیان تفصیلی ماجرا گفته شده که دستهای پرنده از سمت دریا (احتمالا دریای سرخ) به سوی آنها گسیل شد که گویی پرستوهایی با گردنهای سبز و منقار سرخ بودند[38] و هریک از آنها سه سنگ مانند دانههای عدس همراه داشت[39] که یکی را با منقار و دو تا را بادو پا حمل میکرد.[40]بعضی روایات نیز پرندگان راچنین وصف کرده است: پرندگانی شکاری بودند که سری شبیه درندگان و پنجههایی شبیه پرندگان گوشتخوار داشتند.[41] گروهی از مورخان[42] از وقوع بیماری حصبه و آبله در همین سال (عام الفیل) در عربستان خبر دادهاند و در بعضی از روایات[43] نیز آمده که این سنگها به هر کس میخورد بدنش آبله بر میآورد و پیش از آن
دائرة المعارف قرآن کریم، جلد 6، صفحه 484
بیماری آبله در آنجا دیده نشده بود.[44] در روایتی چنین آمده که هیچ سنگی بر احدی واقع نشد، مگر آنکه بدنش را مجروح ساخت و آبله برآورد. برخی مفسران معاصر با رویکرد تفسیر علمی و با استناد به گزارشهای تاریخی این احتمال را مطرح کردهاند که این سنگها، به میکروب آبله آلوده بوده است
- ۳.۸k
- ۱۷ اسفند ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۲)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط