ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﺷﺪﻯ ﻣﭙﺮﺱ ، ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻯ ﮐﻴﺴﺖ
ﺳﻘﻒ ﺣﺮﻡ ﻭ ﻣﺴﺠﺪ ﻭ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﻳﮑﻴﺴﺖ
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﺷﺪﻯ، ﭘﻴﺎﻟﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺸﻤﺎﺭ
ﺟﺎﻡ ﻭ ﻗﺪﺡ ﻭ ﮐﺎﺳﻪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﻳﮑﻴﺴﺖ
ﺑﺎﺭﺍﻥ ! ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺁﯾﯽ
ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪﻩ ﻋﺎﻗﻞ ﻭ ﻓﺮﺯﺍﻧﻪ ﻳﮑﻴﺴﺖ
ﺑﺮ ﺩﺭﮔﻪ ﺍﻭ ﭼﻮﻧﮑﻪ ﺑﻴﻔﺘﻨﺪ، ﺑﻪ ﺧﺎﮎ
ﺷﻴﺮ ﻭ ﺷﺘﺮ ﻭ ﭘﻠﻨﮓ ﻭ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻳﮑﻴﺴﺖ
ﺑﺎ ﺳﻮﺭﻩ ﻯ ﺩﻝ ، ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻯ
ﺣﻤﺪ ﻭ ﻓﻠﻖ ﻭ ﻧﻌﺮﻩ ﻯ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ ﻳﮑﻴﺴﺖ
ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺧﺮﺩﺍﻥ، ﺧﻮﻳﺶ ، ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ
ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺳﻨﺪ ﻭ ﻗﺼﻪ ﻭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻳﮑﻴﺴﺖ
ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﺣﻖ ، ﻫﺮﭼﻪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ
ﺩﺭ ﺧﻠﻘﺖ ﺣﻖ، ﺭﺳﺘﻢ ﻭ ﻣﻮﺭﯾﺎﻧﻪ ﻳﮑﻴﺴﺖ
ﮔﺮ ﺩﺭﮎ ﮐﻨﻰ، ﺧﻮﺩﺕ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﻰ
ﺩﺭﮐﺶ ﻧﮑﻨﻰ , ﮐﻌﺒﻪ ﻭ ﺑﺘﺨﺎﻧﻪ ﻳﮑﻴﺴﺖ