شهید عید قربان
بخش دوم
#شهید_محسن_دین_شعاری
#عید_قربان
گاهی به حاج محسن نگاه میکردم. او به آسمان نگاه میکرد دوباره مشغول میشد. یکدفعه از جایی که حاجی بـود، صـدای انفجـار آمد، دود و خاک بلند شد. داد زدم یا فاطمهزهرا و سمت حاجی دویدم. اصلا حواسم به میدان مین نبود. به محل انفجار رسیدم. حاجی براثر موج انفجار چندمتر آنطرفتر پرت شده بود.
خودم را بالای سرش رساندم. حاج محسن، روی زمین افتاده و بدنش پاره پاره شده بود. اولین چیزی کـه نظـرم را جلـب کـرد، نوشـته السلام علیک یا فاطمه الزهرا(سلاماللهعلیها) روی لباسش بود. بـالای سـرش نشـستم، دستم را روی سرم گذاشتم و فقط گفتم یازهراااا یازهرااا ... و گریه کردم.
برانکارد که رسید پیکر حاجی را به معراج فرستادیم. آنقدر حالم بد بود که مثل دیوانهها همانجا میچرخیدم. سیدحسن موسوی پناه با چشمهای قرمز و عصبانی آمد دنبالم و مرا بازخواست کرد. گفتم که حاجی خودش اصرار داشت. انگار تازه حرفهای حاج محسن یرایم معنی پیدا کرده بود و توی ذهنم نقش میبست.
به سید گفتم: حاجی میدانست اینجا شهید میشود. تا این را گفتم، سید ساکت شد. باهم به ستاد لشکر رفتیم. خبر شهادت، پیچیده بود و همه مسئولین به ستاد لشکر میآمدند.
سختی این حادثه برایم زمانی بیشتر شد که از یکطرف باید جواب مسئولین را میدادم و از طرفی نباید به بچههای گردان تا زمانی که ستاد اعلام کند چیزی میگفتم. همان شب حاجی را در خواب دیدم؛ صحنهای بود که قابل وصف نیست.
حاج محسن لباسی سراسر نور به تن داشت ولی من بدنش را نمیدیدم و فقط سرش مشخص بود و حاجی هم میخندید.
فردا مامور شدم به محل شهادت بروم. بعد از کلی گشتن توانستم دست قطع شده که انگشتر عقیق داشت و باقیمانده نقشه منطقه را پیدا کنم و تحویل بدهم.
پیش بچههای گردان رفتم. زمان اعلام همگانی همه نیروها را جمع کردند و اسامی شهدا و مجروحین را خواندند. یکدفعه اسم حاجی را گفتند. حال عجیب آن شب سنگرمان قابل وصف نیـست؛ صدای بغضهای منفجر شده بچهها انگار انفجار یک میدان مین بود. حاج محسن با لبخند، معبری به آسمان زد و ما ماندیم.
🍃اللهم عجل لولیک الفرج🍃
🌷اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌷
Hossein_kharrazi❤🌹
https://t.me/hossein_kharrazi72
#شهید_محسن_دین_شعاری
#عید_قربان
گاهی به حاج محسن نگاه میکردم. او به آسمان نگاه میکرد دوباره مشغول میشد. یکدفعه از جایی که حاجی بـود، صـدای انفجـار آمد، دود و خاک بلند شد. داد زدم یا فاطمهزهرا و سمت حاجی دویدم. اصلا حواسم به میدان مین نبود. به محل انفجار رسیدم. حاجی براثر موج انفجار چندمتر آنطرفتر پرت شده بود.
خودم را بالای سرش رساندم. حاج محسن، روی زمین افتاده و بدنش پاره پاره شده بود. اولین چیزی کـه نظـرم را جلـب کـرد، نوشـته السلام علیک یا فاطمه الزهرا(سلاماللهعلیها) روی لباسش بود. بـالای سـرش نشـستم، دستم را روی سرم گذاشتم و فقط گفتم یازهراااا یازهرااا ... و گریه کردم.
برانکارد که رسید پیکر حاجی را به معراج فرستادیم. آنقدر حالم بد بود که مثل دیوانهها همانجا میچرخیدم. سیدحسن موسوی پناه با چشمهای قرمز و عصبانی آمد دنبالم و مرا بازخواست کرد. گفتم که حاجی خودش اصرار داشت. انگار تازه حرفهای حاج محسن یرایم معنی پیدا کرده بود و توی ذهنم نقش میبست.
به سید گفتم: حاجی میدانست اینجا شهید میشود. تا این را گفتم، سید ساکت شد. باهم به ستاد لشکر رفتیم. خبر شهادت، پیچیده بود و همه مسئولین به ستاد لشکر میآمدند.
سختی این حادثه برایم زمانی بیشتر شد که از یکطرف باید جواب مسئولین را میدادم و از طرفی نباید به بچههای گردان تا زمانی که ستاد اعلام کند چیزی میگفتم. همان شب حاجی را در خواب دیدم؛ صحنهای بود که قابل وصف نیست.
حاج محسن لباسی سراسر نور به تن داشت ولی من بدنش را نمیدیدم و فقط سرش مشخص بود و حاجی هم میخندید.
فردا مامور شدم به محل شهادت بروم. بعد از کلی گشتن توانستم دست قطع شده که انگشتر عقیق داشت و باقیمانده نقشه منطقه را پیدا کنم و تحویل بدهم.
پیش بچههای گردان رفتم. زمان اعلام همگانی همه نیروها را جمع کردند و اسامی شهدا و مجروحین را خواندند. یکدفعه اسم حاجی را گفتند. حال عجیب آن شب سنگرمان قابل وصف نیـست؛ صدای بغضهای منفجر شده بچهها انگار انفجار یک میدان مین بود. حاج محسن با لبخند، معبری به آسمان زد و ما ماندیم.
🍃اللهم عجل لولیک الفرج🍃
🌷اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌷
Hossein_kharrazi❤🌹
https://t.me/hossein_kharrazi72
- ۸۰۷
- ۳۰ تیر ۱۴۰۰
دیدگاه ها (۱)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط