ساعتهای زیادی پشت پنجره میشینم و آدما رو تماشا می کنم

ساعتهای زیادی، پشت پنجره میشینم و آدما رو تماشا می کنم ... 

آدمایی که تند تند راه می رن حتما یه جایی،
کسی رو دارن که منتظرشونه،

 اونایی که یه گوشه ایستادن،
قطعا منتظر کسی هستن که نفس نفس داره میاد ... 

اما آدمایی که سرشون پایینه و آروم و تنها قدم می زنن،
حتما دارن به کسی که نیست فکر می کنن.

بنظرم، لذتی که در "انتـظارِ محـال" هـست، در "وصـال" نیست.

واسه همین میگم؛

بعضـی آدمـا رو بایـد، یکـبار دیـد و یـک عمـر..
بهـشون فـکر کـرد.


| پویا جمشیدی |