کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود

حضرت زینب کبری (ع) یکی از الگوهای برجسته زنان در امر حجاب هستند. ایشان در مدینه در خانواده ای مقدس، چـشم بـه جـهان گشودند و در دامان پنج تن آل عبا رشد کردند؛ در کربلا بعد از به شهادت رسیدن امام حسین(ع) هنگامی که به اسارت گرفته شدند بـاوجود شـکنجه ها و مـصیبتهایی که به ایشان وارد شد از حجاب خویش لحظه ای غافل نشدند و تـا می توانستند از این گوهر گرانبها دفاع کردند و نگذاشت دشمن، متعرّضِ حیا و عفت ایشان گردد
حضرت زینب(ع) وقتی به همراه اسیران، وارد مجلس یزید شد، خطبه ای ایراد کردند که در آن، خطاب به یزید آمده است: «اَمنَ العَدلِ یا ابنَ الطلقاءِ تخدیرُکَ حَرائرِکَ و اِمائَکَ، وَ سوقُکَ بناتِ رَسولِ اللهِ سَبایا؟ قَد هَتَکتَ سُتُورَهُنَّ و اَبدَیتَ وُجوهَهُنَّ تَحدُوا بِهِنَّ الاَعداءُ مِن بَلَدٍ الی بَلَدٍ و یَستَشرُفُهُنَّ اهلُ المَناهِلِ و المَناقِل، وَ یتَصَفَّحُ وُجوهَهُنُّ القریبُ و البعیدُ والدَّنیُ و الشَّریفُ، لیسَ مَعَهُنَّ من رِجالِهِنَّ وَلیٌّ، وَلا مِن حماتِهِنَّ حمیُّ و کیفَ یُرتَجی مُراقَبَه مَن لَفظَ فوهَ اَکبادَ الاَزکیاءِ و نَبَتَ لَحمُهُ مِن دِماءِ الشُّهداءِ؟ و کَیفَ یَستَبِطِأ فی بَغضاءِ اَهلِ البیتِ، من نظَرَ اِلیَنا بِالشَّنَفَ و الشَّنانِ و الاَحَنِ و الاَضغانِ؟...؛ ای فرزند آزادشدگان! آیا این امر از عدالت است که زنان و کنیزان خود را در پشت پرده جای دهی، ولی دختران پیامبر خدا (ص) را در میان نامحرمان، به صورت اسیر، حاضر کنی؟ تو زنان و کنیزان خود را در حرم ستر و پوشش نگاه داری، ولی خاندان رسالت را با دشمنانشان در شهرها و آبادی ها بگردانی تا باده نشینان، نزدیکان، بیگانگان، اراذل و اشراف، آنان را ببینند؛ درحالی که از مردان آنان، کسی همراهشان نیست و سرپرست و حمایت گری ندارند؟ چگونه امید خیر می توان داشت از فرزند فردی که با دهان خود می خواست جگر پاکان را ببلعد و گوشت و خون او از شهیدان اسلام روییده است؟ چگونه می توان از فردی انتظار کوتاه آمدن داشت که همواره با بغض و دشمنی و کینه و عداوت، به خاندان ما نگریسته است