پرسید: اندوهِ دوری را چه تسکین است؟

پرسید: اندوهِ دوری را چه تسکین است؟
گفت: خیال.
«دل آزاد به پرواز خیالت خوش باد»
آدمی تواند جهانی سازد
نه از آب و خاک؛ بل از رؤیا و خیال.
بعید را قریب کند و نزدیک را دور.
«روز و شب از خیالت با دل خویش دارم کنجی و گفتگوئی»
و شیدایان به بال خیال پرواز کنند به آسمانِ سرزمین معشوق...

👤محتشم

#کنج_دنج