الهی از چه کس پرسم نشانش

الهی از چه کس پُرسم نشانش؟
به که گویم که بودم نیمه جانش؟
که میداند  که آن  مه جُز زِ بالا؟
زمین  هم  دیده  گه بر آسمانش
نشانِ  طُرّه ی  مویش  که داند؟
و   یا   تیزی    تیغِ    ابروانش
کجا جویم که دیده خرمنی گل؟
روان  بوده  به  گرداب خزانش
نشانش چون بجویم جمله گویند
که این دیوانه ماند از  کاروانش
مرا دیوانه  میخوانند و محزون
چو  پرسم  از  نگاهِ بی زبانش؟