ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﻭﺣﺸﺖ ﻣﺮﺩﺍﺏ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﻟﮕﯿﺮﻡ
ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﯾﮏ ﺗﻐﯿﯿﺮﻡ

ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﯼ ﺍﺯ ﺭﯾﺸﻪ ﺧﺮﺍﺏ
ﺭﻭ ﺑﻪ ﻭﯾﺮﺍﻧﯽ ﺍﻡ ﻭ ﮐﺲ ﻧﮑﻨﺪ ﺗﻌﻤﯿﺮﻡ

ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﮐﻪ ﺻﻔﺖ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﺩﺭﯾﺎ ﻧﺸﺪﻡ
ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺑﻨﺪﻩ ﯼ ﺗﻘﺪﯾﺮﻡ ﻭ ﺑﯽ ﺗﻘﺼﯿﺮﻡ

ﻣﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﺩﮔﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺭﺍﻫﻢ ﺗﻠﻪ ﺍﯼ
ﻣﻦ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﯽ ﺗﻠﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﺧﻮﺩﻡ ﺯﻧﺠﯿﺮﻡ

ﻫﻤﻪ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﺎﺗﻢ ﺯﺩﻩ ﺍﻡ
ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﻧﺎﻟﻢ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﺎﻟﻪ ﯼ ﺑﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮﻡ

ﺩﺭ ﺳﺮﻡ ﺑﺎﺭ ﺩﮔﺮ ﻣﯿﻞ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ
ﮔﺮﭼﻪ ﭼﻮﻥ ﻗﻄﺮﻩ ﯼ ﯾﮑﺪﺍﻧﻪ ﻭ ﺑﯽ ﺗﮑﺜﯿﺮﻡ

ﺍﺯ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺯﻣﯿﻦ, ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻡ
ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﯾﮏ ﺗﻐﯿﯿﺮﻡ...
دیدگاه ها (۱)

دوست داشتن را با هرکس تجربه نکن....صبر کن...صبر کن....سال ها...

سرخ پوست ها داستان عقابی را میگویند که وقتی عمرش به آخر نزدی...

دنیا پر از آدمای کم حافظه‌ست که یادشون رفتهتو روزهای سخت کی ...

آدم ها باید توی زندگیشان پای خیلی چیزها بایستند.پای حرف هایی...

ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭﺩﻡ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺍﺳﺖ،ﺷﻴﻄﻨﺖ ﻫﺎﯼ ﺩﻟﻢ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ...

ﺩﻩ ﻣﺮﺩ ﻭ ﯾﮏ ﺯﻥ ﺑﻪ ﻃﻨﺎﺑﯽ ﺁﻭﯾﺰﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪﻃﻨﺎﺏ ﺗﺤﻤﻞ ﻭﺯﻥ ﯾﺎﺯﺩﻩ ﻧﻔﺮ ...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط