رابطه ی انسانی سالم ، پیش نیازهای ساده اما معمولا مراعات

رابطه‌ی انسانی سالم ، پیش‌نیازهای ساده اما معمولا مراعات‌ نشده‌ای دارد.

پذیرش خود و دیگری ، چنان که واقعیت داریم.

پرهیز از آغشتن واقعیات با ایده‌ال‌ها و رویاها.

پنهان‌نکردن رنجش‌ها و بدل نکردن دانه‌های ریز برف دلخوری به بهمن مهیب خشم.

از خواستن‌‌های خود، قوانین نساختن و به دیگری تحمیل نکردن.

ما، غالبا سلاطین خلق رنج توامان خود و آدمهای مجاوریم.

روابط ما نه الزاما روابط عاطفی بلکه معمولا به دوسویه فرسایشی و ناخوشایند باج‌گیری و باج‌دهی بدل می‌شود، موازنه‌ای منفی برای دو انسان ناخوشحال.

تا چشمم می‌بیند، قبیله‌ای از گیاهان مسمومیم که بیش از جاذبه دوستی، هراس تنهایی و ترس از با خویش ماندن است که ما را کنار هم نگه داشته.

آموخته‌ام کسی را نمی‌توان تغییر دائمی مثبت داد.

و اموخته‌ام انسان در پنهان‌کردن خواسته‌های راستین خود زیر نقاب‌های مجلل پوچ بسیار ماهر است.

با این همه، این را هم آموخته‌ام که وقت برای مهربانی کم است، و برای جنون و خشم و خودخوری بسیار.

و این را نیز یاد گرفته‌ام که به تاریکی‌های درونم احترام بگذارم و مهارشان کنم تا حریم کسی را زخم نزنند.

بله، من فرزند نور و روشنایی هستم، نه چندان سپید و نه چندان سیاه.

خوشبختی، شاید شب‌ها به شکل آرامش آدمی است که در آینه نگاه می‌کند، و از خودش بیزار نیست، و مطمئن است کیفیت لبخندهایی که ساخته از زخم‌هایی که زده بیشتر است ...